طالبان هنوز وارد شهر کابل نشده بودند که ترسی بزرگ چند بخش از جامعه را فراگرفته بود. خبرنگاران در کنار زنان و فعالان جامعه مدنی پیش از به قدرت رسیدن گروه طالبان نیز مورد حمله قرار می‌گرفتند و بعد از ۱۵ آگست ۲۰۲۱، حالا این طالبان بودند که مستقیم دستور می‌دادند.
خفقان و سانسور به بالاترین سطح خود رسیده است. کسی جرات بیان دیدگاهی که اندکی با گروه طالبان مخالف است و یا انتقادی بر آنان شمرده می‌شود را ندارد. بسیاری از فعالان صحنه خبر, افغانستان را ترک کردند و آنان که ماندند هر روز با مشکل جدیدی روبرو می‌شوند.
فردین عطایی یکی از هزاران تنی است که قبلا در بخش رسانه در افغانستان کار می‌کرده. او که بعد از سقوط جمهوری چند ماهی طاقت آورده و در زمان طالبان هم به کار خبررسانی ادامه داده، بالاخره مجبور به فرار از کشور و درخواست پناهندگی در کشور آلمان شده است.

بدون شک آزادی بیان بدون از میان رفتن حکومت طالبان مهیا نخواهد شد. خواست خبرنگاران و جامعه رسانه ای افغانستان فراهم سازی بستری است که به رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی احترام گذاشته شود و هیچ قفلی بر هیچ دهانی زده نشود.
مصاحبه‌ای انجام داده‌ام با فردین عطایی که باهم می‌شنویم:

علی موسوی

Our Voice